جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب الصارم المسلول على من انكر التسمية بعبد النبي و عبد الرسول بقلم محمد عابد السندی المدنی به رشته تحریر درآمده است. وهابیّون و سلفیّه، بعضی از امورات مسلمین را که هیچ گونه منافاتی با شرعیت اسلامی ندارد تحریم نموده و آن اعمال را بدعت و شرک می دانند. آنان حتی به اسامی عدّه بسیاری از مسلمین که با کلماتی چون عبد که به معنای بنده است یا غلام که معنای مرادفی با عبد دارد را از مصادیق بارز شرک محسوب نموده و این اسامی را بدعت و تکفیر از دین می دانند. مؤلف اثر حاضر درصدد برآمده تا بعد از بررسی در موضوع انتخاب اسامی چون عبدالرسول، عبدالنبی، عبدالحسین و ... به اثبات این نوع نامگذاری ها بپردازد و به اثبات برساند که این نمونه نامگذاریها به هیچ وجه از مصادیق شرک به حساب نمی آید. وی برای اثبات سخن خود در ابتدا این مساله را از علما و مراجع تقلید استفتاء نموده و پاسخ آنها را ذکر کرده است. او بحث خود را از همین پاسخ آغاز نموده و طبق پاسخ علما بیان داشته این مسئله به اعتقاد و نیّت شخص بستگی دارد و این افراد نه تنها قصد شرک ندارند بلکه با این کار نیت تقرب نیز نموده اند. این کتاب حاوی مقدمه و مباحثی می باشد. بعضی از مباحث عبارتند از: مؤلف ابتدا به احادیثی در این موضوع اشاره مینماید، احادیثی که در آنها نیّت مؤمن أفضل از عمل او شناخته شده است و تصریح گردیده که عمل هر شخص به نیّت وی بستگی دارد ... در ادامه به آیه 31 آل عمران اشاره مینماید که در آن أتباع رسول مصداق محبّت إلهی بیان شده است سپس به آیه 222 سوره بقره استشهاد گردیده و بیان شده است که این نوع نام گذاریها برای جلب رحمت الهی ونوعی توبه و استغفار میباشد ... در ادامه کتاب احادیث و نقل قولهایی مبنی بر أهمیت نیّت شخص بیان شده و در توضیح آنها آمده اگر شخص قصد تبرّک کرده باشد مثاب خواهد بود. در مبحث دیگر این کتاب به بررسی کلمه (عبد) و کار بردهای آن پرداخته شده و ضمن ذکر نمونه های قرآنی بیان گردیده که این کلمه فقط در مقام مخلوق و ... نیست. چرا که در کلام الهی « عبدکم » نیز وارد شده .... وآنچه در بعضی از أحادیث آمده نهی تنزیهی میباشد. در مبحث دیگر این کتاب به مبحث کلمه غلام و در ادامه آن به بحث مجاز پرداخته و از این منظر این موضوع را بررسی کرده است. مؤلف بعد از بررسی موضوع انتخاب اسامی مسلمین با شروه عبد یا غلام به این نتیجه رسیده است که زاین نوع نام گذاریها مجاز بوده و بدعت محسوب نمی گردد. برای این که این نوع نام گذاریها برای جلب رحمت الهی و نوعی توبه و استغفار میباشد.

کتاب رفع الإشتباه فی إستحالة الجهة علی الله بقلم یوسف بن اسماعیل النبهانی به رشته تحریر درآمده است. مؤلف این اثر درصدد رفع ابهامات و اشتباهاتی است که پیرامون فهم عدم جهت در حق ذات خداوند می باشد. وی در این نوشتار به توضیح نقل قول های صحیح و ارائه دلائل عقلی و نقلی متقن در مورد این مسئله پرداخته به طوریکه هر شخصی که دارای صفای باطنی بوده و قلبش خالی از شوائب و شبهات باشد به خوبی این مسئله را درک خواهد نمود. وی مدعی شده آنچه که در این اثر ذکر نموده از صحیح ترین متون شرعی نقل شده از فقها، علما، متکلمین و محدثین بنام اسلامی، میباشد. وی با همین روش این کتاب را تدوین نموده و ضمن نقل قولهای معتبر به بررسی و توضیح آنها نیز پرداخته است. در انتهای این اثر بخشی تحت عنوان فائده مهمه به موضوع عدم تکفیر کسانی که برای خداوند قائل به جهت میباشند اشاره شده و ضمن اشاره به احادیث نظرات برخی از صاحبنظران و علماء را نیز بیان نموده است. این کتاب شامل مقدمه، دو مطلب و یک خاتمه می باشد. مطالب به ترتیب عبارتند از: برطرف کردن اشتباه در عدم امکان جهت برای خدا، فائده مهم در عدم تکفیر قائلین به جهت برای خدا. مؤلف بعد از بررسی ادعاهای کسانی که قائل به جهت برای خداوند متعال هستند به این نتیجه رسیده که عقیده جهت برای خداوند متعال، عقیده طائفه ای ضال و مضل محسوب می شود که بدعت در دین ایجاد کرده اند.

کتاب صحیح شرح العقیده الطحاویه أو المنهج الصحیح فی فهم عقیده اهل سنت و جماعت مع التنقیح توسط سید حسن بن علی السقاف القرشی الهاشمی الحسینی به رشته تحریر در آمده است. طحاوی یکی از بزرگترین علمای حنفی مذهب اهل سنت می باشد که حتی ذهبی او را حدیث شناس و فقیه بزرگ مصر می نامد، نویسنده درصدد بررسی عقاید طحاوی این بزرگ فقیه حنفی مذهب می باشد و آن را مورد بحث و بررسی قرار می دهد. این کتاب شامل مقدمه و سه فصل اساسی و مهم می باشد، فصل اول: بررسی قواعد و اصول در عقیده به توحید، فصل دوم: ادله توحید، شامل ادله قرآنی، سنت نبوی، اجماع و عقل می باشد و فصل سوم به مسایل متفرقه که متعلق به عقیده است را مورد بحث و بررسی قرار می دهد. نویسنده در پایان به این نتیجه می رسد که آنچه مصنف در این کتاب ذکر کرده است چه از اصول عقیده باشد و چه از فروع آن بر هر مسلمان عاقل و بالغ واجب است به آن تمسک کند لذا این عقاید اگر از اصول باشد از آن پیروی می کند و اگر هم از فروع باشد به صحیح آن تمسک می جوید، و هنگامی که این مسائل را مسلمانی یاد بگیرد و آنها را بشناسد خداوند نور ایمان را درعقل و قلب وی روشن و منور می سازد و جزم به عقیده اهل حق باعث ولاء دوستان و برائت از دشمنان می شود.

کتاب وصول التًهانی بإثبات سنیًه السًبحه والرًد علی الألبانی توسط محمود سعید ممدوح به رشته تحریر درآمده است. ناصر ألبانی یکی از بزرگان وهابیت می باشد که ذکر گفتن با تسبیح را بدعت می داند و نظر خود را با یک حدیثِ ضعیف استدلال کرده است. نویسنده درصدد اثبات بدعت نبودن ذکر گفتن با تسبیح است و اینکه این خود سیره صحابه بوده است. این کتاب شامل مقدمه, بعض أحوال عبادت خدا بدعت و تضلیل و ... می باشد, دو نصیحت به ألبانی, بعضی از تصنیف کنندگان در مشروعیت ذکر گفتن با تسبیح, کلام ألبانی در حدیث سعد بن ابی وقاص و جواب به آن, بیان توثیق عایشه بنت سعد, تصرف ألبانی در کلام حافظ ابن حجر, إلزام ألبانی به تحسین حدیث صفیه, ذکر متابعت قویه به هاشم بن سعید کوفی, تنبیه بر کلام ذکر ألبانی در ردً بر شیخ حبشی, تناقض ألبانی در ابراهیم بن مهاجر, ذکر خدای تعالی در عدد محصور بدعت نیست و ردً ألبانی در آن, ذکر جماعتی از صحابه که نوی و حصی را در تسبیح استعمال می کردند, نمونه ای از استشفاء و تبرک امام احمد به آثار نبی(ص), جواز تسبیح به سبحه, بیان خطای البانی در منع تسبیح به سبحه, بیان استدلال به حدیث بر بدعیت تسبیح به سبحه و نظرات و جواب به آن و خاتمه می باشد. نویسنده در پایان می فرماید که شایسته است بر ألبانی و دیگران که برای رسیدن به حقیقت تمام کتب و أسناد مصححه را بررسی کند و بعد از آن حکمی را بیان و صادر کند و به یک کتاب ضعیف فقط کفایت نکند.

کتاب الدلیل الشرعی علی اثبات عصیان من قاتلهم علیّ من صحابی او تابعی توسط الشیخ عبدالله الهرری به رشته تحریر در آمده است. اطاعت از امیرالمومنین به فرموده کتاب و سنت یاایها الذین آمنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم واجب است وکسانی که به خروج خلیفه در آمدند کفرشان ثابت است و به نحو مردن جاهلیت میمیرد. ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه علت خروج ناکثین و مارقین و قاستین را نبود عدالت در امیرالمومنین می داند و معتقد است که امیرالمومنین در هفتاد جا دچار اشتباه شده است. نویسنده این کتاب در صدد بررسی کسانی است که با امیرالمومنین به محاربه پرداختند و همچنین تهمت هایی که ابن تیمیه انتساب به امیرالمومنین داده است را بیان می کند. این کتاب شامل مقدمه و چند بخش می باشد. در بخش های ابتدایی کسانی که خروج کردند بر امام و همچنین از ندامت طلحه و عایشه و مراد معاویه از قتال را بیان می کند. در بخش های میانی انحرافات ابن تیمیه و بغض ابن تیمیه نسبت به امیرالمومنین را بررسی می کند. بخشهای پایانی هم احادیثی را به فضیلت امیرالمومنین اختصاص داده است. نویسنده پس از بررسی محاربین و تهمت هایی که به امیرالمومنین زده اند به این نکته اشاره می کند که ابن تیمیه شخصیتی قابل اعتماد نیست و نمی توان به احادیثی که می آورد اعتماد کرد.

کتاب الدرر السنیة فی الرد علی الوهابیة توسط سید احمد بن السید زینی دحلان به رشته تحریر در آمده است. این کتاب موضوع جواز توسل به نبی مکرم (ص) پرداخته که در پی آن مباحثی چون جایگاه برزخی شهدا و در صدر آن پیامبر اکرم پرداخته شده است ونیز بحث جواز توسل وشفاعت مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده در ابتدای کتاب خویش جواز زیارت قبر رسول اکرم (ص) را از چهار منبع یعنی کتاب ، سنت واجماع وقیاس اثبات نموده است وبرای هرکدام نمونه ای ذکر نموده است.در بخش اول به آیه (ولو أنهم إذ ظلموا أنفسهم جاؤوك فاستغفروا الله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحيما) استدلال نموده وبیان داشته زیارت نبی دارای فواید عظیمی میباشد واینها مخصوص زمان حیات نبی(ص) نیست سپس با آوردن کلام بزرپان اهل سنت زیارت قبر رسول اکرم را لازم وطبق نظر برخی با توجه به حدیث (من حج البیت ولم یزرنی فقد جفانی ) جفا بر پیغمبر را حرام دانسته اند در ادامه مولف به نفی شرک وبلکه راجح بودن مرقد رسول اکرم (ص ) ونیز بررسی حدیث شد الرحال پرداخته است.در بخش دیگر بحث توسل وصحت آن شروع میشود وابتدا حدیثی مبنی بر دعای پیغمبر وتوسل ایشان ذکر شده است.ودر ادامه کلام محدثین و.. در این زمینه آورده شده است در ادامه به فعل برخی از صحابی همچون بلال بن حرث وعمر بن خطاب در استسقاء اشاره شده است همچنین به بیان ایه ( ابتغو الیه الوسیله ) اشاره شده وتصریح واثیات شده مصداق اتم وسیله پیامبر اکرم (ص) میباشد در ادامه به انتقال اموات وشهدا از این دنیا به عالم برزخ اشاره میشود ودر ادامه شرک دانستن توسل را قبیح میداند وبا توضییح آن به خوبی روشن میسازد که توسل به این معنا نیست که موثری غیر خدارا بجوییم بلکه ایشان وسیله است.در بخش دیگر به مستحبات در زیارت نبی می پردازد ودر ادامه بحث التبرک به آثار صالحین میآورد ودر توضیح آن به تبرک جستن صحابی به آب وضوی پیامبر اشاره میکند ولذا آن را امری جایز میداند در بخش پایانی ولادت محمد بن عبدالوهاب اشاره میکند وضمن گریز به زندگانی او بدعتهایی را که در دین گذاشته نقل و نقد می نماید.

کتاب ابن تیمیة و العقیدة السلفیة فی التشبیه و التجسیم، توسط سید علاءالدین سید امیر محمد الکاظمی القزوینی به رشته تحریر در آمده است. ابن تیمیه و سلفیه بر عقیده تشبیه و تجسیم خداوند متعال هستند. آنان آراء و نظرات خود را استناد به آیات صفاتی که برای خدا در قرآن ذکر شده می دهند و به روایات و احادیثی که بدان تصریح داشته باشد استناد نمی کنند. نویسنده در اثر حاضر سعی بر این دارد تا عقائد و نظرات منحرف ابن تیمیه و سلفیون را در تشبیه و تجسیم و رؤیت خدا بیان کند و همچنین به برخی از اکاذیب و افتراءات و خداع ابن تیمیه و شاگردان و یاران و کسانی که او را تأیید می کنند از اتباع سلفیه و خود را به عنوان فرقه ناجیه معرفی کرده و اتهامات زیادی را بر مسلمین وارد کرده و مسلمین را مشرک و کافر می خوانند و مسلمین را اهل بدعت معرفی می کنند. این کتاب شامل مقدمه و بیست و هفت مطلب می باشد. برخی از مطالب این اثر مباحثی چون، فرقه ناجیه، نظر ابن تیمیه از مخالفینش و افتراء بر آنان، ابن تیمیه و حدیث احمد بن حنبل در لعن یزید بن معاویه، کلام در عقیده تشبیه و عقیده تجسیم، اثبات صورت برای خدا از صورت، ابن تیمیه از مجسمه است، مجسمه چه کسانی هستند؟، کلام در عقیده رؤیت خدا، مسأله عقیده رؤیت از منظر اهل بیت(ع) و شیعیانشان، کلام در عقیده بر مکان و جهت و فوقیت برای خدا و ..... می باشد. مؤلف پس از بررسی عقائد ابن تیمیه و سلفیه در تشبیه و تجسیم باری تعالی، ابتدا به تبیین عقائد آنان پرداخته و سپس به این نتیجه رسیده است که عقیده آنان باطل و منحرف می باشد و عقائد آنان را رد نموده است.

کتاب مع الشیخ عبدالله السعد فی الصحبة و الصحابة توسط حسن بن فرحان المالکی به رشته تحریر در آمده است. مدتي است در عربستان، از علماي اهل سنت افرادي هستند که با تندروي‌هاي سلفي‌ها و وهابيان مخالفت کرده و در برابر افکار ناصواب آنها ايستاده‌اند. آنان در کتاب‌ها و سخنان خود به شبهات وهابيان پاسخ داده و آنها را به اعتدال و ميانه‌روي دعوت مي‌نمايند. در اين کتاب ديدگاه‌هاي یکی از آنان را بررسي مي‌کنيم. نویسنده سخنان و مباحثی را در موضوع «صحبة و صحابة» با شیخ عبدالله بن عبدالرحمان سعد که یکی از علمای علم حدیث می باشد جمع آوری نموده و در این کتاب نگاشته است. این کتاب شامل موضوعاتی به شرح ذیل است.آیه الحجر و النصره، آیا جایز است دفاع از عبدالله بن اُبی، تعریف صحابه در اصطلاح، جواب بر شبهه حدیث الخلوق، لفظ حدیث سفینه و... نویسنده بر این باور است در این مباحثی که با شیخ عبدالله داشته، به نتیجه ای درست و مطلوب برسد. و چون دلیل به آثار آورده، و راه و روش اهل حدیث را پیش گرفته، همراه با تحکیم نصوص شرعی در این مباحث امید بر این دارد تا شیخ ترک تقلید و تعصب کند.

کتاب نُصرة الإمام السبکی بِردِّ الصَّارم المُنکِی بقلم إبراهیم السمنودی به رشته تحریر درآمده است. زیارت قبور انبیاء و اولیاء الهی و صلحاء از أعمال حسنه و مستحب اسلامی است که جمیع مسلمین معتقد به این عمل می باشند. اما ابن تیمیّه با ابراز عقائد منحرفش با آن به مخالفت پرداخته و این عمل را شرک می دانست. ابن القیّم شاگرد وی نیز راه استاد خود را پیش گرفت. تا صدها سال بعد از آن دو با ظهور ابن عبدالوهّاب و بروز عقائد ضالّه اش که بدعتهای زیادی را در دین وارد نمود بار دیگر مسئله حرمت زیارت قبور و شدّالرحال برای زیارت قبور توسط او و اتباعش مطرح گردید. ابن عبدالوهّاب با متحد شدن با آل سعود به مناطق مختلف نجد و حجاز حمله برده و تمامی بقاع متبرکه و بناهای قبور را منهدم و تخریب نمودند. مسئله زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) و شدّالرحال برای زیارت آن حضرت یکی از مسائل مهمی است که امروزه وهابیّون و سلفیّون با شدت با آن برخورد کرده و این عمل را شرک و کفر محسوب می کنند. وهابیّون و سلفیّون با تبلیغات شدیدشان در موسم حج و غیر آن با نوشتن کتب زیادی در تبلیغ عقائد ضالّه اشان می کوشند تا بسیاری از سنن حسنه اسلامی را نفی کرده و بدعت تلقی نمایند. یکی از این کتب ضالّه که توسط وهابیّون و سلفیّون نشر و توزیع گردیده کتاب الصَّارم المُنکِی تألیف إبن عبدالهادی الحنبلی است که حاوی مطالبی در نفی و ردّ زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) و شدّالرحال برای آن است. او زیارت قبر حضرت و شدّالرحال برای زیارت قبر شریف را بدعت و شرک دانسته لذا مؤلف اثر حاضر درصدد برآمده تا روایات مستندی از نبیّ اکرم (ص) در رابطه با استحباب و أجر عظیمی که زائر از زیارت قبر شریف حضرت و شدّالرحال برای زیارت قبر ایشان شامل حالش می شود را تبیین نماید. و جواز زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) را به إثبات برساند. و همچنین نقد و ردّی بر کتاب الصَّارم المُنکِی و گفته های غلط او باشد. این کتاب شامل بیست و پنج مبحث روایی می باشد. بعضی از مباحث آن عبارتند از: نبیّ اکرم (ص) فرمودند: نهی کردم شما را از زیارت قبور پس زیارت کنید قبور را، حضرت فرمودند: شدّ الرّحال نکنید الّا به سه مسجد، که مسجد من یکی از این سه مسجد است. حضرت فرمودند: کسی که زیارت کند قبر مرا بر من واجب است شفاعت او. حضرت فرمودند: کسی که برای زیارتم به سوی مدینه رهسپار شود، من شفیع و گواه او خواهم شد. حضرت فرمودند: کسی که بعد از رحلتم مرا زیارت کند، مثل اینست که مرا در زمان حیاتم زیارت کرده. کسی نیست که سلام کند بر من نزد قبرم إلّا این که خدا ردّ کند و برساند آن سلام را به روحم. و ... مؤلف بعد از بررسی موضوعات مطرح شده در کتاب الصَّارم المُنکِی، که زیارت قبر نبیّ اکرم (ص) و شدّالرحال را برای زیارت قبر آن حضرت بدعت و شرک دانسته، با درج أحادیث و روایاتی از خود نبیّ اکرم (ص) که به بیان ثواب و أجر فوق العاده بالای زیارت آن حضرت پرداخته، به این نتیجه رسیده است که برخلاف آنچه که امروزه وهابیّون و سلفیّون مدّعی آنند، زیارت قبر شریف نبوی بدعت و حرام نبوده بلکه عملی مستحب و خداپسندانه می باشد.

کتاب مسألة الرؤیة (رؤیة الله تعالی فی الدنیا و الآخرة تخریج احادیث الرؤیة) توسط حسن بن علی السقاف به رشته تحریر درآمده است. ابن قیم جوزی و برخی از مجسمه احادیثی را در باب روئیت خدا می آورند و قائل به تواتر آن روایات هستند. نویسنده هدف خود از نگارش را این مطلب ذکر کرده است که برخی از اهل علم و دوستانش از وی درخواست کردند که به این ادعای مجسمه پاسخ گوید. نویسنده این کتاب در صدد جمع آوری احادیث رؤیت پرداخته است و به ادعای ابن قیم و مجسمه پاسخ گفته است. این کتاب از مقدمه و سه قسمت تشکیل شده است. در این کتاب پس از ذکر مقدمه 36 حدیث بنابر ادعای ابن قیم و دیگران که دالّ بر رؤیت می کند، را آورده و سپس آن را نقد می کند. در بخش دوم 10 آیه را به نظر مجسمه دلالت بر رؤیت خداوند در قیامت می کند، را ذکر می کند و آنها را مورد بررسی قرار می دهد. در قسمت سوم نویسنده به دلایل عقلی قائلین به تجسیم خداوند در روز قیامت پرداخته و آنها را نقد می کند. نویسنده پس از ذکر آیات و روایات مربوط به تجسیم خداوند و بررسی آنها، به این نکته تصریح دارد که ادله قائلین به تجسیم خداوند از آیات و روایات و ادله عقلی برای اثبات رؤیت خداوند در قیامت وافی و کافی نیست.